Kalawakan

Muli nanamang lumipas ang paglubog ng haring araw

Sa wakas oras na para magpakita ang mga bulalakaw

Ikaw nasubukan mo na bang tumingala sa himpapawid at tumingin

Mamangha sa mga kumikinang na bituin

At bigla mong bibigkasin ang iyong mga mithiin

Ito ay isa nang nakasanayang gawain

Pero kailangan mong itatak sa isipan mo

Na hindi lahat ng bitiun ay tulad ng iyo

Dahil ang bawat estrelya na pinagmamasdan mo

Ay may nilalaman na kwento

Mga kwento na hindi naman laging positibo

Habang ang mga tala ay matahimik mong pinapanuod

Ang ibang taong nakapaligid sa iyo ay unti-unti nang nalulunod

Hindi dahil sa tubig na umaagos

Kundi dahil sa baha ng problema na sa mundo nila’y hindi nauubos

Alam mo sa totoo lang maswerte ka

Dahil hindi mo nararanasan ang nararanasan ng iba

Maswerte ka dahil hindi naririrnig ng mga tainga mo

Ang mga ingay ng mundo

Maswerte ka dahil hindi nasasagap ng iyong mga mata

Ang kadiliman na bumubulag sa iba

Maswerte ka dahil hindi nalalasahan ng iyong dila

Ang pait na natitikman nila

Alam mo ba, iyang bagay na mayroon ka

Iyan ang kayamanan na hinahanap hanap ng iba

Pero ang nakapagtataka

Sa dinamirami ng tao sa mundo sa iyo pa ito napunta

Kahit hindi mo naman alam ang tunay nitong halaga

Nagsasayang ka lang na isa madalang na biyaya

Pero hindi naman pwede

Na puro ganito ang mangyayri

Kaya isantabi na muna natin ang nakasanayan

Itigil mo na iyang pakikipagusap mo sa kawalan

At sa akin kanaman makipag kwentuhan

Dahil sigurado ako na may mga bagay kapang hindi nalalaman

Ngayon ikwento mo saakin kung gaano kasaya ang mga panaginip mo

At ikukwento ko sayo ang mga bangungot ng mundo

Ikwento mo sa akin kung ano ang iyong mga hangarin

At ikukwento ko sayo kung ano ang aking mga panalangin

Ikwento mo sa akin kung ano ang mga paborito mong gawin

At ikukwento ko sayo ang mga problemang gusto kong saluhin

Ngayon tatanungin naman kita

Kung alam mo nga ba talaga

Ang ibig sabihin ng buhay

Dahil hindi naman lahat ng pinaniniwalaan mo ay tunay

Habang kinukumutan ka ng kumikinang na kalangitan

Habang namamangha ka sa mga talang nakasaboy sa kalawakan

Hindi mo alam ang mga talang ito

Ay unti nang nababawasan kada segundo

Dahil gaano man katalas ang mga mata mo

Hindi mo parin makikita ang lahat ng nakapalibot sa mundo

Tandaan mo hindi lang naman bituwin ang nakalutang sa himpapawid

Nandiyan rin ang mga ulap na nagsisilbing balakid

Hanggang sa ang maliwanag mong kalawakan

Ay magmistulang dagat ng kawalan

Sa totoo lang hinahangad ko parin na ang lahat nang nangyayari ay isa lamang imahinasyon

Isang masakit na ilusyon

Kung saan namamayani ang kadiliman

At naisantabi ang katotohanan

Isang nakakatakot na imahinasyon

Kung saan ang adiksyon

Ay nagdulot ng pagdilim ng isang libo't walong daang bituwin

Na dahil sa maling pagtingin

Dumumi lang ang dating magandang tanawin

Pero ang hindi natin akalain

Ay meron palang limampu’t walong estrelya na bumagsak sa may tuktok

Ng mataas na bundok

Mga bituwin na gusto lamang ipahayag ang kanilang saloobin

Pero hindi nila akalain na ganoon ang kanilang aabutin

Kaya ang dating bundok na pinalilibutan ng katahamikan

Ngayon ay pinaninirahan na ng katotohanan

Kaya hanggang ngayong pinagdadasal ko parin na tumigil na ang mga ilusyon

Pero hanngang hindi pa sumasagot ang may poon

Kailangan kong tanggapin na hindi ito imahinasyon

Ito ang ating sitwasyon

Kaya tutulungan kita gumisng

Mula sa bangungot na ayaw umalis sa iyong piling

Dahil iyang tinatawag mong katotohan

Ay isa lamang malaking kasinungalingan.....

Kaya naman gumising ka

Dahil Oras na

Para simulan mo ang paglalakbay mo patungo sa bundok

Hindi dahil sa mga sikretong nilalaman nito kundi dahil kailangan mo maabot ang tuktok

Oo nakakatakot

Dahil ang dating diretsong daan ngayon ay pasikot sikot

Pero ipagpatuloy mo ang iyong paglakad

Dahil naghihintay sa may taas ang iyong hinahangad

At pag nakarating kana destinasyon mo

Agad-agad mong itingala ang iyong ulo

Mas malapit kana sa kalangitan malay mo

Makita mo na rin sa wakas lahat ang nilalaman nito……

Ang sarap sa pakiramdam no

Tahimik ang paligid, walang nanggugulo sa iyo

Pero wag kang masyadong pakakampante

Dahil hindi sa lahat ng oras ang katahimikang iyan ay nasa iyong tabi

Darating din araw

Kung saan ang liwanag ng iyong langit ay papanaw

At ang paligid ng iyong mundo ay magkukulay itim

Habang ang iyong paningin ay dahan-dahan nang dumidilim

Bigla ka na lang mapapaupo sa gitna ng kawalan

Habang ang mga mata mo ay nakatitig sa walang katapusan

Tsaka mo lang maiintindihan

Ang tunay na kahulugan ng katahimikan

Pero pag umabot kana sa sitwasyong ito

Hindi mo kailangan matakot buksan mo ang mga mata mo

At muli kang tumingala at tumingin sa taas

Dahil tatandaan mo na gaano man kadilim ang paligid tuwing sumapit na ang gabi hindi parin ito sapat para takpan ang mga bakas

Ng mga bituwin na nakakalat sa kalangitan

Na nagbibigay liwanag sa iyong kalawakan